سال 1394 است.

حدود دوسال است که رئیس جمهور و وزیر خارجه ایران از پرتاب ماهواره و آزمایش موشک های جدید توسط وزارت دفاع جلوگیری میکنند تا ایالات متحده و آل سعود را راضی کنند...
تاسیسات هسته ای را تقریبا تعطیل کرده و قول داده اند تولید موشکهای بالستیک و برد بالای ایران را متوقف کنند...
در سازمان ملل حرفهای آمریکاپسند میزنند و بازرسان بین المللی را به تاسیسات نظامی و موشکیمان راه میدهند.
دراین میان دشمن قسم خورده اسلام و مجری طرحهای ضد بشری و ضد ایرانی آمریکا و رژیم صهونیستی در منطقه یعنی عربستان سعودی به منافع ایران و یمن حمله میکند...

 کمی بعد هوپیمای حامل کمکهای ایران را در خاک کشور یمن تهدید میکند ومانع فرود آن میشود.

کشتی ایران حامل کمکهای مردمی به سوی یمن حرکت میکند، سعودی قصد بازرسی از این کشتی و ممانعت از ورود آن به سواحل یمن را میکند،
 کشتیها و ناوهای جنگی سپاه وارتش برای جلوگیری از خفت ایرانیان وارد عمل میشوند.

ناگهان تلفن زنگ میخورد!!
وزیر خارجه دولت اعتدال پشت خط است و ملتمسانه درخواست توقف عملیات را میکند.
او میگوید اگر عربستان راساکت کنیم آمریکا از ما ناراحت میشود و نمیتوانیم توافق باخت برد کنیم.

 برای اتمام حجت نسبت به ناکارآمدی و آینده تاریک سیاست انفعال و التماس به بیگانه درخواست او پذیرفته میشود.

چیزی نگذشته که خبر تجاوز دو مامور سعودی به نوجوانان ایرانی مردم ایران را بغض زده و بهت زده میکند.
مردم ایران خشمگین و منتظر عکس العمل مناسب رئیس جمهور و وزیر خارجه هستند...
اما هیچ اتفاقی ازطرف رئیس جمهور نمی افتد و مردم ایران طعم ذلت را خفت بار میکشند.

زمان میرود و مردم یمن در خاک و خون میغلتند و منافع ما در یمن در خطر است و تنها هامیشان مشاوره و موشکهای نزدیک برد سپاه پاسداران تحت فرماندهی رهبر ایران است.

موسم حج است و خانواده ها چشم انتظار پایان حج و آمدن باباها ، مادرها،فرزندان و عزیزانشان هستند.

ناگهان انفجاری عجیب در عربستان دنیا را تکان میدهد...
پنج هزار نفر از حاجیان قتل عام شدند...
عده ایرانیها در این میان زیاد است و عده ای مفقود ایرانی...
دولت عربستان مطمئن شده که ایران همه چیز خود را درمقابل غرب باخته و تحویل داده است و دیگر قدرتی محسوب نمیشود، او میداند که موضع رئیس جمهور سکوت و تلاش برای رضای غرب خواهد بود و ایران درحال نابودی تاسیسات هسته ای و موشکی خود است،
 و اینطور که پیش میرود ایران دیگر قدرتی نیست.
 این میشود که درخواست وزیر خارجه ایران برای صدور ویزا برای وزیر ارشاد ایران را رد میکند.
 قرار بوده وزیر ارشاد دولت اعتدال مامور برسی مساله باشد که او را راه نمیدهند.
وزیر خارجه دولت تبلیغ و امید از وزیر خارجه عربستان درخواست دیدار میکند، اما او میگوید من با تو حرفی ندارم!!😠
سپس وزیر خارجه ایران از وزیر خارجه کویت درخواست واسطه گری برای دیدار با وزیر سعودی میکند، اینبارهم دوباره وزیر سعودی ما را خفّت میدهد.
تکلیف جان چندصد نفر مفقود شده و ربوده شده ایرانی در عربستان معلوم نیست.
احساس خفت ایرانیها را به عزای مضاعف کشانده است و همه ساکت شده اند.

ناگهان صدای غرش یک شیر الهی می آید، غرشی که بلندپایه ترین مقام عربستان را به التماس و غلط کردم می اندازد...

سیدعلی خامنه ای رهبر شجاع و فرزانه ایران به عربستان یک نهیب میدهد.

کمتراز 24 ساعت از نهیب این مرد حکیم و پر ابهت نمیگذرد که پادشاه عربستان از ترس جنگ طی یک پیام به شیر ایران زمین تسلیت میگوید وملتمسانه قول همکاری میدهد.

آری این نتیجه ایمان و نترسیدن از کدخداهاست.